Martin

Martin komt uit een familie waarin hoge levensproducties verankerd liggen. Zijn moeder en grootmoeder hebben meer dan 100.000 kg melk gegeven, maar al generaties lang ligt de gemiddelde levensproductie boven de 80.000 kg. De Martindochters zijn zeer laatrijp. Als vaars zijn ze nog wat iel en onrijp. Martin is veel ingezet op biobedrijven in Oostenrijk en daar lagen de producties als vaars met heel weinig krachtvoer tussen de 18 en 24 kg melk per dag. Op gangbare bedrijven werd de 30 liter vaak wel gehaald. Inmiddels zijn er zesdekalfsdieren van Martin aan de melk. De veehouders die ze melken zijn zeer enthousiast. De dieren zijn erg goed doorgegroeid en geven best melk. Op zich is dat een gewenste ontwikkeling, maar wel een die haaks staat op de ontwikkelingen in de ‘moderne’ fokkerij waarin de nadruk op productie en exterieur op jonge leeftijd ligt. Een stier als Martin is cijfermatig dan ook kansloos in het huidige systeem van fokwaardeschatting. De tevreden veehouders geven echter aan dat er meerdere wegen naar Rome leiden.

Een aspect waar de betrokken veehouders laaiend enthousiast over zijn, is de vitaliteit van de Martinkalveren. Binnen een paar minuten staan ze vaak al en drinken ze bij de moeder. Een duidelijk teken van de levenskracht die gepaard gaat met een consequente selectie op hoge levensproducties.